Je ouders of grootouders zijn er misschien bekend mee; de traditionele/klassieke taakverdeling. De man werkte buitenshuis om het geld te verdienen voor zijn gezin, de vrouw verzorgde het huishouden en droeg zorg voor de kinderen. In die situatie was de man slechts een aanvulling op de vrouw binnen de opvoeding. Inmiddels bestaan veel gezinnen uit tweeverdieners. Toch is de verdeling qua verantwoordelijkheden niet zo snel gewijzigd. Hoe daarmee om te gaan?
Uit recente studies blijkt dat moeders, ondanks de druk van het zorgen voor kinderen, vooral stress ervaren door hun man. Driekwart van de moeders zijn van mening dat hun levenspartner onvoldoende doet. Daarnaast vinden ze dat de taken oneerlijk verdeeld zijn. Opvallend is dat de helft van de vaders van mening is dat de taken wel eerlijk verdeeld zijn.
Een belangrijke oorzaak achter deze onvrede kan worden gevonden in de verschuivende rolverdeling van partners. Nog niet zo heel lang geleden was de taakverdeling zo dat de man voor het inkomen zorgde. De vrouw zorgde voor het huis en de kinderen. Inmiddels is dit voor de meeste koppels anders. Waar dat door komt? Dat is nogal een lijst maar je kan daarbij o.a. denken aan:
- Dames studeren langer door – Heren gaan eerder werken.
- Dames verdienen gelijk of meer dan de heren.
- Na een jarenlange studie willen de dames daar ook iets mee doen, omdat het anders “voor niets” was.
- Hogere lasten vereisen twee inkomens.
- Hogere levensstandaarden vereisen twee inkomens.
Bij elkaar opgeteld ontstaat hierdoor vrij regelmatig de situatie van een gezin waarvan beide partners werken. En dan komt de zwangerschap en het kind.
De baby is er!
Het moment waar je samen zo lang naar uit hebt gekeken is er. Jullie kind is geboren en mama kan nog even uitrusten dankzij haar zwangerschapsverlof. Manlief heeft echter maar een paar dagen vrij als hij geen vakantiedagen inzet. Mama is nu het leeuwendeel van de tijd met het kind is en hoeft niet te werken. Daardoor neemt ze automatisch het leeuwendeel van de huishoudelijke taken op zich.
Tot zover is er natuurlijk niets vreemds aan de hand, degene die veel thuis is doet nu eenmaal het meeste in huis. Daarnaast zijn er ook andere redenen waarom mama meer tijd geeft aan het kind. De bekendste daarvan is natuurlijk het geven van borstvoeding. Zolang de baby aan de borst is komt papa er (vrijwel) niet aan te pas als het op voeden aankomt. De verhoudingen zijn nu: papa werkt en mama zorgt voor huis en baby. Met andere woorden; de traditionele taakverdeling.
Maak afspraken over de taakverdeling
De traditionele verdeling is begrijpelijk aangezien de situatie op een natuurlijke manier hiertoe is gekomen. Waar de schoen in het algemeen begint te wringen is wanneer mama ook weer aan het werk gaat. Er moeten duidelijke afspraken worden gemaakt over de taakverdeling. Anders bestaat de kans dat mama er een takenpakket bij krijgt, zonder dat papa meer actie onderneemt.
Vaak hebben scheve verhoudingen in het beginsel niets te maken met kwade wil. Er is meestal sprake van onbewust doorgaan met de dagelijkse dingen. Ga als koppel dan ook met elkaar in gesprek over hoe je de dagelijkse taken gaat verdelen. Op die manier voorkom je eventuele frustraties en zijn de verwachtingen duidelijk. Doe je dit pas na een jaar? Dan is de frustratie misschien al zover opgebouwd dat je er niet meer op een normale manier over kan praten met elkaar.
Voorafgaand aan je huwelijk is dit al een onderwerp wat je kan bespreken: wil je beide gaan werken? En blijft die wens aanwezig als er kinderen zijn? Is het realistisch om te stoppen met werken of minder te werken op basis van jullie maandlasten? En als jullie de zorg gaan verdelen; hoe gaan jullie dat praktisch vorm geven? Door deze vragen van tijd tot tijd te herzien zorg je voor rust in je relatie; jullie blij, kind blij, iedereen blij.
We zijn voorbij dat punt
De gedachte bestaat dat je dit leest en denkt: ik heb al meerdere kinderen OF; mijn kind is allang geen baby meer. Heb je het idee dat jullie relatie te lijden heeft onder de onderlinge taakverdeling? Heeft de relatie met je kind eronder te lijden? Gaat jullie onderlinge taakverdeling het ten koste van de kwaliteit van opvoeding? Dan is het belangrijk dit bespreekbaar te maken, ongeacht de leeftijd van je kind.
Denk daarbij aan het bespreekbaar maken hoe jij je voelt, hoe dit komt, hoe je het graag anders zou zien. Bespreek daarnaast wat het idee van je partner is hierover. Zorg altijd dat je beschuldigingen kan vermijden. Begin dus niet met: ik moet alles doen en jij komt thuis en doet niks. Dat is niet constructief en zal de afstand tussen jullie en het gewenste doel vergroten.
Tenslotte
Het wil nog wel eens voorkomen dat gesprekken tussen partners verzanden in religieuze claims op wat nu wel en niet hoort. Denk daarbij aan dat de man verplicht is voor het inkomen te zorgen en de vrouw dus niet hoort te werken. Of dat de vrouw prima kan werken omdat Khadija, de vrouw van de profeet, dat ook deed. Wanneer je de gedragingen van je partner, op basis van een religieuze claim, naar je eigen hand wenst te zetten is dat sowieso een no-go. Verschillende opvattingen kunnen naast elkaar bestaan. Wanneer je dit soort zaken niet duidelijk hebt afgesproken alvorens met elkaar in het huwelijksbootje te stappen? Dan hoor je samen de flexibiliteit te tonen om eruit te komen. En daarbij gaat het uiteindelijk niet om wie zijn/haar zin krijgt. Een huwelijk is geven en nemen. Het gaat dus om wat voor jullie als koppel werkt.
Beste
Ik vroeg me af er concreet andere inzichten zijn rond het opvoeden dan een westers gezin zodat we daar rekening mee kunnen houden.
Mvg
Als het gaat om de taakverdeling tussen ouders en het verschil tussen een westers gezin en een moslimgezin (die inmiddels ook gewoon westers zijn) is het gemiddelde moslimgezin goed te vergelijken met een gemiddeld moslimgezin van 1-2 generaties terug. De vader die wat meer de onderhouder is, en de moeder wat meer de verzorgende. Met nieuwe generaties moslimouders (zij die nu kinderen krijgen) zijn die verschillen steeds minder zichtbaar. De verhouding moeders die niet werken ligt wel hoger dan die bij de meeste niet-moslim gezinnen. De reden daarvoor is zowel religieus, cultureel als persoonlijk. Mocht je meer vragen hebben, voel je altijd vrij om te mailen via ons contactformulier!