Onderweg naar de moskee

Sinds enige tijd heeft Nederland er een uitgeverij bij: Moslim Kids Entertainment. De uitgeverij richt zich naar eigen zeggen op het maken van “islamitisch en pedagogisch verantwoorde producties van Nederlandstalige tekenfilms en kinderboeken”. Hun eerste uitgave: Onderweg naar de moskee, nemen we hier onder de loep.

Vormgeving

Het eerste wat opvalt is het formaat van het boek: breed in plaats van hoog en van flink formaat. Op die manier vormt het een boek wat je half op je eigen schoot, half op dat van je kind kan leggen tijdens het voorlezen. Het boek is een hardcover en de pagina’s zijn van kwalitatief materiaal. Zoals we vaker zeggen: je veegt de vieze vingers er zo vanaf.

Wat ook opvalt zijn de heldere kleuren en de mooie tekeningen. Er is voor gekozen om geen ogen af te beelden naar de opvatting dat dit verboden is om te doen. Op deze manier is het boek voor iedereen toegankelijk. Ondanks dat deze keuze sterk merkbaar is in de afbeeldingen zorgt dat niet voor een vermindering in het leesplezier en de pracht van de plaatjes.

De afbeeldingen in het boek sluiten goed aan bij de teksten en de referenties achterin het boek zijn een aangename toevoeging. Een uitleg over de Arabische termen ontbreekt helaas en de inhoudsopgave is, voor dit aantal pagina’s, erg goed bedoelt maar eigenlijk onnodig.

Content

Het verhaal dat onderweg naar de moskee verteld: een jongen (genaamd ‘Iesa, 8 jaar) die in verschillende situaties het profetische voorbeeld volgt, is goed bedacht. Het is verfrissend om een alledaags kind ‘avonturen’ te zien beleven in plaats van de welbekende profetische en Koranische verhalen in een nieuw jasje gestoken te zien worden. Het anonieme karakter van de jongen maakt het aansprekend; het kan immers iedereen zijn .

Tegelijkertijd is ook de focus op de man sterk zichtbaar; de jongeman gaat immers alleen naar de moskee. Niet met zijn moeder die hem uitzwaait na hem te hebben geparfumeerd en voorzien van chocolade. Uiteraard kan de discussie worden aangegeven over de plicht van het vrijdagsgebed voor mannen, waar deze plicht niet op vrouwen rust. Mijn insteek is echter dat er al zo enorm veel focus is op mannen in kinderboeken dat elke gelegenheid om een vrouw/meisje erbij te betrekken aangegrepen zou moeten worden.

Is de content van onderweg naar de moskee altijd even pedagogisch? Daarover valt te discussiëren. De avonturen van ‘Iesa zijn zeker leuk, aansprekend en vol kinderlijke eenvoud. Ze geven mooie leermomenten weer en dragen bij aan het stimuleren van goed gedrag in je kind. Zijn de verhalen altijd even realistisch? Laat me het zo verwoorden: Niet iedere ouder zal zich er prettig bij voelen om zijn/haar  kind op achtjarige leeftijd alleen naar de moskee te laten gaan, onderweg allerlei mensen aansprekend. Doet het af aan het geheel? Nee, maar wat mij betreft was het interessanter, veiliger en redelijker overgekomen wanneer de moeder van ‘Iesa was meegegaan.

Eindconclusie

Onderweg naar de moskee is een mooi boek met een vrij unieke vormgeving. Het omvatslechts enkele schoonheidsfoutjes. Ondanks de ruimte voor verbetering is het een goede aankoop voor met name ouders van jongetjes. Het boek kan zeker een bijdrage leveren aan het bewustzijn van het geloof. Met name als het gaat om de alledaagse dingen. De focus op gedrag in het boek is erg mooi.

Iets meer aandacht voor jongens EN meisjes  en een leeftijdsaanduiding van de beoogde doelgroep. Dan zou er (nagenoeg) geen ruimte zijn voor verbetering

Eindoordeel: 4.5 uit 5

Het boek gelijk aanschaffen? Klik dan hier!