Ken je deze situatie: je moet je haasten om ergens op tijd te zijn. Je kan niet wéér te laat komen en doet een poging om je kind in beweging te brengen. Je zegt tegen je kind dat hij zijn schoenen moet aandoen. Maar in plaats van tot actie over te gaan staat hij een beetje suf voor zich uit te staren. Dat is niet de eerste keer, maar wat doe je eraan?
Het eerste wat je kan doen als ouder is nog een keer roepen, in de hoop dat er dan wel actie op volgt. Maar laten we een paar stappen terug doen. De dag begint eigenlijk al de avond van tevoren. Maak gebruik van de tijd die je dan hebt terwijl je kind op bed ligt. Gebruik die tijd om alles voor de volgende dag alvast in orde te maken. Denk aan het klaarleggen van kleding en het klaarzetten van schoenen. Zorg dat alles wat essentieel is om de volgende morgen makkelijk de deur uit te kunnen binnen handbereik is.
Ga tijdig naar bed zodat je energie hebt in de ochtend. Probeer op een tijd op te staan dat je jezelf rustig kan klaarmaken voor de dag. Ben jij (grotendeels) klaar? Neem dan de tijd om je kind te wekken. Ondersteun je kind in diens ochtendroutine en hou een oogje op de klok. Serveer ontbijt wat indien nodig ook onderweg gegeten kan worden of iets wat makkelijk eet. Met iets wat makkelijk eet doelen we op alles wat geen brood is aangezien dit soms droog kan zijn. En droog brood? Dat kauwt lastig.
Zorg dat kleding klaar ligt en dat de schoenen en jas bij de deur zijn. Wellicht dat ergens in dit proces je kind niet zo vlot reactie geeft. Houdt er rekening mee dat opdrachten die je toeroept vanuit een andere ruimte minder goed en dringend over komen. Is iets belangrijk dat is het beter om in dezelfde ruimte te gaan staan als je kind.
Wel roepen, niet luisteren
Wanneer je iets van je kind vraag en je kind niet direct doet wat je wilt? Dan is je kind niet altijd eigenwijs of tegendraads. Kinderen tot de leeftijd van een jaar of 6 hebben namelijk meer tijd nodig voor de verwerking van communicatie dan oudere kinderen. Stel: je bent te laat voor school in de ochtend. Je zegt tegen je nog maar half wakkere kind dat hij zijn schoenen moet pakken. Dan kan het goed zijn dat je kind tot actie over gaat na een seconde of 5-6. Voor jou kan dat aanvoelen als treuzelen of niet luisteren.
Wanneer je niet beseft dat je kind wat meer tijd nodig heeft kan dat zorgen voor onbegrip en irritatie. Je roept dan misschien voor de tweede keer wat je kind moet doen. Daarmee verstoor je vervolgens weer het verwerkingsproces van je kind. Gevolg; nog meer vertraging. Geef je kind dus even de tijd om te verwerken wat je zegt. Dat geeft jullie beiden meer rust. En vergeet vooral niet: het heeft geen zin te gaan schreeuwen in de hoop dat het dan sneller gaat. De stress die dat geeft zal de situatie verder kunnen blokkeren.
Een goede voorbereiding en begrip van de denksnelheid van je kind zullen je helpen minder stress te ervaren. Daarnaast: dit zal niet eeuwig duren. Als de basisschool voorbij is zal je kind diens eigen ritme hebben. En, echt waar, dan zal je jullie ochtendrituelen missen.
Plaats een reactie
Je moet ingelogd zijn om te reageren.