Ook ouders hebben rust nodig

We leven in een tijd waarin we het steeds drukker lijken te hebben. We vinden afleiding in dingen die over de gehele wereld plaatsvinden. Daardoor vergeten we regelmatig wat er direct om ons heen aan de hand is. Een goed voorbeeld daarvan is kinderen die aandacht zoeken bij de ouder, waarna de ouder het gevoel heeft geen rust te hebben en aangeeft: papa/mama is even met iets belangrijks bezig.

Wat is er zo belangrijk dat we geen aandacht kunnen geven aan ons kind? Het nieuws, een telefoongesprek, een serie op t.v. of de krant? Het kan van alles zijn. De vraag is : is het echt zo belangrijk dat het voorrang krijgt op het aandacht geven aan je kind? Wanneer je kind op een directe manier om aandacht vraagt, en het niet op een negatieve manier is, dan is het in veel gevallen slim om die aandacht ook te geven.

Aandacht geven aan je kind op een moment dat je ergens anders mee bezig bent kan heel lastig zijn. Het principe is: zolang jouw kind om aandacht vraagt heeft het behoefte aan jou als persoon. Je kind wilt bijvoorbeeld je waardering en liefde krijgen. Een vraag vraag stellen of een compliment/erkenning krijgen. Leuk en aardig, maar soms heb je ook gewoon behoefte aan rust. Even een momentje voor jezelf. Even geen kind dat continu om aandacht vraagt. Om je te helpen op dat soort momenten niet gefrustreerd te raken geven we graag wat tips. Laten we beginnen met kijken naar wat echt belangrijk is. En hoe je daarnaast je kind kan aanleren geduld te hebben.

Wat is belangrijk?

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Het hebben van een kind wil zeggen dat je datgene wat je als belangrijk omschrijft dient bij te stellen. En dan hebben we het over bijstellen naar de belevingswereld van een kind om precies te zijn. Wil je dat je kind zich veilig voelt en gewaardeerd voelt? Wil je dat je kind het idee heeft dat je hem/haar serieus neemt en lief hebt? Dan zal elke steen die op de grond ligt, en elk blad wat van de boom valt en in hun ogen mooi genoeg is om een cadeau voor jou te zijn belangrijk voor je moeten worden. Hun niveau van belang staat centraal. En de wereld kan in de meeste gevallen even wachten.

Zo kan het zijn dat je samen over straat loopt en je kind een mooie steen op de grond ziet liggen, opraapt en aan jou geeft. Voor jou zal het wellicht een steen zijn zoals elk ander. Maar voor je kind kan het de hele wereld betekenen. Op dat moment is het voor jou zaak dat je niet uitgaat van je eigen gevoel maar dat je in staat bent te begrijpen wat het gevoel is dat je kind erbij heeft: ik geef papa/mama iets moois. En kun je in zo’n geval nee zeggen? Over het algemeen niet. Natuurlijk mag je een iets te ijverig kind altijd afremmen. Je hoeft niet alles mee naar huis te nemen of te bewaren. Waar het om gaat is dit: verplaats je naar de belevingswereld van je kind om te begrijpen wat in hun ogen de waarde is van wat ze doen. Dan zal je vanzelf ontdekken wat belangrijk is, en wat niet.

Geduld aanleren

Het is niet altijd makkelijk om je te focussen op een kind dat om aandacht vraagt. Zeker wanneer je liever niet gestoord wilt worden. Misschien denk je: mijn kind moeten leren zelf te spelen. Mijn kind moet zichzelf vermaken. Hij/zij moet leren me soms even met rust te laten. En ook dat is waar. Vergeet daarbij niet dat je kind precies is zoals we het noemen; kind. Je zal dingen dus moeten herhalen. Je zal je kind de tijd moeten geven te wennen aan het idee dat ook jij als ouder je rustmomentje wilt.

Er is niets mis mee om zelf een moment van rust te willen. Het is wel iets waar je eerst energie in zal moeten steken voordat het zover is. Een goede manier om zelf even tot rust te komen is voorafgaand aan je rustmoment je kind eerst op weg te helpen met diens speelgoed. Als je kind eenmaal lekker aan het spelen is kun je jezelf prima even terugtrekken.

Ongetwijfeld zal je alsnog herhaaldelijk uit je rustmoment moeten komen. De focus ligt dan meestal op het stimuleren van je kind om zelfstandig verder te spelen. Maak je kind duidelijk wat je verwacht. Niet door te zeggen dat ze je niet lastig moet vallen natuurlijk. Doe het door aan te geven wat je goed vindt gaan. Verwijs naar datgene waarmee je samen bent begonnen te spelen. Sluit af dat je even rustig wilt zitten of ergens mee bezig bent.

Wissel elkaar af: meer rust

Is er een andere ouder aanwezig? Maak gebruik van diens aanwezigheid door hem/haar even de volle verantwoordelijkheid over je kinderen te geven. Door elkaar te ondersteunen is het pakken van dat momentje rust niet alleen een stuk makkelijker, je gaat elkaar er ook nog eens extra door waarderen. Zolang je jouw kind maar blijft vertellen wat je wilt dat ze WEL doen is dat veel behulpzamer dan te vertellen wat niet mag: Geef handvatten, geen verboden, dan komt die rust vanzelf.

Dus: bedenk je wat echt belangrijk is. Denk vanuit het perspectief van je kind. Help je kind op gang met spelen. Motiveer je kind door te spelen. Stel grenzen en wissel af met je partner.