Een bijzondere naam voor een boek gericht op moslimkinderen: De grote mond van koning Tong. Een boek waarin een koning zijn tong gebruikt om onaardige dingen te zeggen. Met alle gevolgen van dien. We lazen het boekje en vinden het volgende ervan.

Vormgeving

Het boekje is gedrukt in handzaam A5 formaat met een hardcover. Dit is mijn persoonlijke favoriet. Het is door het formaat makkelijk vast te houden. Doordat de van sterk papier gemaakte bladzijden niet te groot zijn, voorkom je ook makkelijker dat pagina’s scheuren of kreuken. Ja het is een kinderboek, maar er voorzichtig mee omgaan is wel belangrijk. Een handzaam formaat helpt daarbij.

Het boekje bestaat uit ruim 37 pagina’s gevuld met mooie gedetailleerde tekeningen. De kleuren zijn iets dof, wat wel past bij de leeftijdsgroep van 8-12 jaar. De tekst is over het algemeen goed aansluitend bij wat je mag verwachten aan begrip van kinderen in die leeftijdscategorie. “Over het algemeen” omdat ik me kan voorstellen dat bepaalde woorden voor een 8-jarige nog wat toelichting nodig hebben.

De theologische kant

In het boekje (en op de kaft) zijn alle levende wezens, inclusief koning Tong zelf, voorzien van ogen. Niet in alle kinderboeken hebben de karakters dit, waardoor het belangrijk is hier melding van te maken. Het boekje begint met een overlevering. Deze overlevering is direct verbonden met de thematiek van het boekje zelf.

Gedurende het boek zijn er verwijzingen naar de Koran. Deze zijn verpakt in de tekst en worden niet specifiek eruit gelicht door de schrijver. Dat maakt dat het boekje een lopend geheel vormt, terwijl het toch “bewijsvoering” aandraagt voor wat er te lezen is. Een fijne combinatie. Door bewijsvoering, om die term te hanteren, voor wat je zegt zorg je voor een koppeling tussen een kinderboek en islamitische bronnen.

Er is niets aan te merken op de manier waarop de schrijver (Abdelhakim Chouaati) dit doet.

Content algemeen

Net als in “Papa is mijn beste vriend” kiest schrijven Abdelhakim Chouaati er ook in dit boekje voor om het verhaal zijn werk te laten doen. Dat wil zeggen: het religieuze belang van het spreken van het goede komt naar voren vanuit het verhaal. De bronteksten die er vervolgens bijgehaald worden versterken dit punt. Een fijne manier van schrijven. Je weet dat je te maken hebt met een islamitisch kinderboek, zonder dat het gelijk een studieboek is.

Het boekje is op rijm geschreven. Dat is natuurlijk een flinke uitdaging en het mag gezegd worden dat het voor een groot deel is gelukt. Toch is op sommige plekken, o.a. waar de rijm doorgaat op de volgende pagina, de “flow” lastig vast te houden. Het maakt het boekje qua inhoud niet minder. Qua leesgemak is het niet altijd fijn om je leesritme aan te passen of te zoeken naar een ander ritme.

Hoe pedagogisch is dit boek?

We halen het regelmatig aan op de site: gedrag is enorm belangrijk. Dit onderbouwen we met de overlevering waarmee dit boekje begint: “De gelovige kan met zijn goede gedrag het niveau bereiken van iemand die de gewoonte heeft ‘s nachts te bidden en overdag te vasten.”

Het is fijn dat er aandacht is voor goed gedrag binnen islamitische lectuur. De manier waarop het verhaal is verteld is vrij bijzonder. Normaliter nemen dieren, laat staan een tong, niet de hoofdrollen in een boek op zich. Dit brengt mogelijkheden mee om je kind te leren over de goedheid voor dieren. Dit naast het duidelijke onderwerp: het spreken van het goede.

Er is niets in dit boek wat niet gepast is, of wat niet pedagogisch verantwoord zou zijn. Integendeel, het boek weet zelfs de onvriendelijke dingen die de koning zegt, op een “milde” manier te verpakken. Schelden komt er niet aan te pas, om maar een indruk te geven. Dit boek kan je kind laten nadenken over diens woordkeuzes. En dat is een mooi iets.

Eindoordeel: 4.5 uit 5.

Het boekje kopen? Dat kan hier. Nog geen kinderen in die leeftijdscategorie? Het is alsnog een aanrader om vast in de kast te hebben staan.