Horen kinderen in de moskee?

“Wat vindt je ervan dat mensen hun kinderen meenemen naar de moskee? Is dat iets wat we zouden moeten doen of juist niet, want als ik mijn kind meeneem zeggen veel mensen dat mijn kind nog te jong is?” Het is een vraag die we met regelmaat krijgen en waarop we met dit artikel graag een reactie willen geven zodat ons standpunt duidelijk is.

De reden dat mensen moeite hebben met kinderen in de moskee is veelal samen te vatten tot: de moskee (lees: gebedsruimte) is een plek voor aanbidding, voor stilte en rust, voor concentratie op je contact met Allah. Kinderen verstoren die rust vaak door zich druk en luidruchtig te gedragen. Ze leiden andere mensen af van hun aanbidding en dat kunnen we niet gebruiken. Als ze willen spelen doen ze dat maar buiten, maar niet in de moskee.

De voornaamste reden dat mensen moeite hebben met drukke en luidruchtige kinderen in de moskee is echter niet perse dat de kinderen zich zo gedragen. In onze visie heeft dit een andere reden: die reden is dat we zijn afgeweken van hoe zaken waren in de tijd van de profeet. We zijn gewend geraakt aan de luxe van het hebben van een aparte ruimte voor gebed, een aparte ruimte voor lessen, een aparte ruimte voor mannen, een aparte ruimte voor vrouwen, een aparte ruimte voor vergaderingen, een aparte ruimte voor koffie en thee, een aparte ruimte….. je snapt het idee vast wel ondertussen.

Alles heeft een aparte ruimte gekregen en als de ruimte voor iets anders in gebruik genomen gaat worden ervaren we dat vaak als problematisch. Vergelijk de huidige luxe eens met moskee in de tijd van de profeet: één ruimte voor alle activiteiten. In de gebedsruimte werd gebeden, hield men vergaderingen, gaf men etentjes en bleef men slapen. Multifunctioneel dus. En de mensen wisten er op een goede manier mee om te gaan. Goed ermee omgaan wil niet zeggen dat de kinderen voldeden aan de hedendaagse eis van absolute rust en stilte. De profeet bleef lang in sudjud omdat zijn kleinkinderen tijdens een gezamenlijk gebed(!) bovenop hem waren geklommen. Hij korte zijn recitatie in tijdens een gezamenlijk gebed(!) omdat hij een baby hoorde huilen. En wij? Wij kunnen het geduld niet opbrengen om goed om te gaan met kinderen die zich als kinderen gedragen in de moskee.

Een band met de moskee

Nu willen volwassenen graag dat kinderen een band krijgen met de moskee, erheen komen voor de dagelijkse gebeden en met liefde achter een imam het gebed verrichten. En dat hopen we te bereiken door? Ze weg te kijken uit de moskee als ze te luidruchtig zijn? Ze thuis te laten? Een andere ruimte voor ze in te richten? Dat zal niet werken, of tenminste nooit het effect hebben wat wenselijk is: een kind dat graag naar de moskee gaat. En als we het hebben gehad over de jongens, dan hebben we het nog niet eens over de meisjes die veelal niet meer meekrijgen van de moskee dan weekendlessen.

Natuurlijk is de uitspraak “kinderen moeten kinderen kunnen zijn” geen vrijbrief voor kinderen om zich te gedragen zoals ze willen. Vanaf een zeker leeftijd dienen ze aangeleerd te krijgen wat gepast gedrag is in de moskee. Jij als ouder speelt daar een enorm grote rol in. Zoek een moskee waar kinderen welkom zijn, laat je kind wennen aan de omgeving middels de dagelijkse gebeden, zorg voor rust bij je kind voor zover dat gaat en til niet te zwaar aan kritiek. Als je kind straks 15 is en met plezier naar de moskee gaat weet je waarvoor je het hebt gedaan!