Islam is een religie van balans. Goed gedrag is niet voldoende, je hoort ook daden van aanbidding te verrichten. En daden van aanbidding praten je slechte gedrag niet goed. Goed gedrag en daden van aanbidding horen dus samen te gaan. Toch lijkt het in de praktijk vaak het ene of het andere te zijn. Die tweedeling versterkt elkaar in de praktijk. Een regelmatig gehoord geluid van mensen die focussen op gedrag is bijvoorbeeld dat de “streng religieuze” personen slecht gedrag vertonen.
Kijken we naar de profeet Mohammed, vrede zij met hem, dan zien we dat hij (met de woorden van Aisha gesproken) Koranisch gedrag had. Het gedrag wat hij vertoonde was precies wat Allah van ons als mensen verwacht. Hij was betrouwbaar, eerlijk, oprecht en vriendelijk. Dit maakte hem geliefd bij iedereen. Dit was dan ook gelijk de de reden dat de afgodenaanbidders naar hem wilden luisteren toen hij begon met het oproepen tot de islam. Iemand die betrouwbaar is, de waarheid spreekt en altijd zijn afspraken nakomt, daar wilden ze best even naar luisteren.
We zouden daaraan een voorbeeld moeten nemen. Meer religieus zijn zou moeten leiden tot vriendelijker gedrag, meer respectabel zijn in de omgang en een prettigere persoonlijkheid. Daarentegen is regelmatig te zien dat zodra men meer religieus is, dit samengaat met nors en veroordelend gedrag richting anderen.
Als jij je kind leert zich nors te gedragen richting anderen, dan zal dat gevolgen hebben voor hoe anderen met je kind omgaan. Als jij je kind leert anderen hun recht niet te geven omdat ze niet op jullie niveau praktiseren, dan zal dat effect hebben op hoe anderen met je kind omgaan. En nee, dan kan je niet zeggen: ze doen dat omdat mijn kind praktiserend is.
Je kind normen en waarden meegeven is belangrijk, maar geef je kind ook mee dat het zich niet arrogant mag gedragen. Je kind mag zich niet beter voelen dan diens medemoslims, puur vanwege zijn/haar praktiseren. Waarom niet? Omdat het praktiseren niet gaat om een race met anderen, maar om een race met jezelf. Jij weet niet waarom anderen doen wat ze doen, of laten wat ze laten. Let simpelweg op jezelf, dat is alles wat nodig is.
Goed gedrag zal namelijk een positief effect hebben op de persoon die het laat zien (je kind) en op de mensen die je kind volgens diens omgeving vertegenwoordigt (moslims). Slecht gedrag doet het tegenovergestelde. Het is niet voor niets dat we leren uit de soennah dat iemand met goed gedrag het niveau kan bereiken van iemand die nachtelijke gebeden verricht en vrijwillig vast.
Dus, beste ouder, leer je kind naast het gebed, het vasten en de Koran ook goed gedrag. En de eerste manier om dat te doen, is door het zelf te laten zien.
Plaats een reactie
Je moet ingelogd zijn om te reageren.