Raising children in islam

Een boekrecensie over een opvoedboek is niet nieuw, maar over een Engelstalig boek wel. In de Engelse taal is er een stuk meer informatie beschikbaar over islamitisch opvoeden dan in het Nederlands. Na meerdere verzoeken ook Engelstalige boeken te recenseren, doe ik dat bij deze als eerst met dit boek: raising children in islam.

Het eerste wat opvalt aan het boek, is dat er aandacht is voor de fasen voor de komst van de baby. Dit is iets wat je vaker zal zien wanneer je leest over dit onderwerp. In dit boek is dit uitgebreider dan ik gewend ben. Zo is er aandacht voor de jeugdcultuur (in de omgeving van de schrijver), de stappen naar het huwelijk toe en de rol van de familie hierbij, de rituelen rondom de geboorte en het belang van religieus onderwijs.

Wat mij betreft is dit slechts beperkt nuttig. De meeste mensen die opvoedboeken lezen zijn de fase van partnerkeuze allang voorbij. Het zou mooi zijn als er aandacht is voor de uitdagingen die er zijn tussen partners in de opvoeding van hun kind. Denk daarbij aan verschillen van inzicht etc. De aandacht voor de genoemde thema’s is helaas niet in verhouding tot de omvang van het boek. Iets meer dan de helft van het boek gaat over deze thema’s. Dat terwijl ik verwacht had dat het grootste deel concreet over opvoeding zou gaan.

Een tweede punt wat opvalt is een toon van afkeuring en teleurstelling door het gehele boek. De jeugd wordt weggezet als een zedeloos zooitje dat ondermaats presteert op veel vlakken, terwijl moskeeën niet of nauwelijks hun ondersteunende rol vervullen. Voorbeelden die worden aangehaald focussen zich meer op wat er mis is, dan op wat er goed gaat of hoe het beter kan.

Deze negatieve toon is door heel het boek terug te vinden en is naar mijn mening niet passend. Iemand die het boek begint met de claim jarenlange specialistische studies te hebben gevolgd m.b.t. pedagogiek, zou moeten weten hoe je een boodschap op pedagogische wijze overbrengt. Door de negatieve toon en het gebrekkige aantal praktische voorbeelden waar je als ouder mee aan de slag kan, voelt dit niet als een opvoed-boek. Het voelt meer als een aanklacht tegen de dingen die er mis gaan in de gemeenschap, zonder dat het boek een significante bijdrage levert om deze zaken te verbeteren.

Conclusie: ik zou niemand het boek aanraden.